آرزوی هر عکاسی گرفتن بهترین عکس هاست. در این مطلب که از سری مطالب «عکاسی حرفه ای» در دنیای دوربین های دیجیتال است، دستور العمل هایی را برای عکاسی پرتره (portrait photography) در بیرون ساختمان بیان شده و تمام نکات عکاسی حرفه ای که به دانستنشان نیاز دارید، توضیح می دهد، از ترکیب بندی و اجزا مختلف دوربین گرفته تا تکنیک های مربوط به فلاش و غیره.
برای شروع کار، وسایل و اسباب مورد نیاز و همین طور موارد اساسی که بایستی بدانید را بیان می کنیم. در صفحات بعدی برخی نکات کلیدی در مورد عکاسی پرتره در محیط بیرون را شرح می دهیم، از جمله کنترل عمق میدان، لنزهایی که بایستی استفاده کنیم و همین طور چند تکنیک ساده در به کار بردن فلاش، تا بتوانید عکاسی پرتره در بیرون از ساختمان را به صورت یک کار حرفه ای انجام دهید.
اگر چه داشتن یک نور کامل را تحت هیچ شرایطی نمی توان ضمانت کرد، ولی با این حال تابستان بهترین زمان برای گرفتن عکس های پرتره در محیط های خارج از استودیو است.
در تابستان به دلیل طولانی تر بودن روز ها زمان بیشتری برای عکاسی خواهید داشت، گرمای هوا شرایط مساعدی را برای شما و مدلتان فراهم می کند تا زمان بیشتری را در بیرون بگذرانید و همچنین اغلب مردم در تابستان سر حال تر از زمستان هستند و همین موضوع باعث می شود که گرفتن عکس های پرتره ی طبیعی و جذاب، آسان شود.
با این حال برای گرفتن عکس های پرتره فوق العاده، چیز هایی بیش از یک روز آفتابی و یک مدل فوق العاده مورد نیاز است. بنابراین تمامی تکنیک های نورپردازی و عکاسی مورد نیاز برای کار حرفه ای در زمینه عکاسی در بیرون از ساختمان در راهنمای کامل ما شرح داده شده است. از کنترل نور طبیعی تا حرفه ای شدن در تنظیم عمق میدان و همین طور متعادل ساختن نوردهی تصویر و تنظیمات مناسب نور فلاش همگی در این مقوله گنجانده شده اند.
آن چه که نیاز دارید
نیازی به تهیه تعداد زیادی وسایل گران قیمت برای گرفتن عکس های پرتره ی فوق العاده در محیط های باز نیست. در اینجا تعدادی از لوازم اساسی مورد نیاز برای شروع کار را بیان می کنیم:
* لنزهای زوم استاندارد
* فلاش خارجی
* صفحه منعکس کننده نور یا رفلکتور
موارد اضافی پر کاربرد دیگر
آیا مایلید سطح کارتان را بالا ببرید؟ کیت اضافی که در پایین معرفی می شود گزینه های تنظیم نور بیشتری را در اختیارتان می گذارد و باعث می شود عکس ها حرفه ای تر به نظر برسند:
* لنزهای پرایم سریع ( مثلا ۵۰mm f/1.8 )
* لنزهای زوم تله فوتو
* تریگر فلاش وایرلس یا بی سیم
* پخش کننده یا دیفیوزر فلاش
مهارت یافتن در زمینه اصول اساسی عکاسی پرتره در بیرون از ساختمان
قبل از جستجو در مورد تکنیک های عکاسی پرتره در محیط های خارجی، ابتدا بایستی اصول اساسی در این زمینه را یاد بگیرید. در اینجا چگونگی شروع به کار را برای شما شرح می دهیم.
موقعیت
یکی از مزایای مهم عکاسی پرتره در بیرون این است که شما تنوع مکانی زیادی دارید، از باغ پشت خانه تا یک ساحل استوایی بسیار زیبا، در هر مکانی امکان عکاسی وجود دارد. ولی نکته مهم در اینجا این است که بهترین استفاده را از محلی که در آن عکاسی می کنید داشته باشید.
قوانین ثابت و مشخصی برای کار کردن در یک موقعیت وجود دارد. اگر قرار است فضای محل عکاسی به تصویر پرتره افزوده شود، در این صورت عکس شما پس زمینه خواهد داشت، ولی اگر موقعیت شما برای قرار گرفتن در پس زمینه عکس جالب نباشد، در این صورت بایستی عمق میدان (DOF) را محدود کرد و یا کادربندی تصویر را تا حد امکان بسته انتخاب کرد تا تمرکز عکس فقط بر روی سوژه باشد (پس زمینه مات شود).
برای اکثر عکس های پرتره جالب، اغلب ساده تر گرفتن سوژه ها بسیار مناسب است، بنابراین سعی کنید که از یک پس زمینه ساده و بدون طرح های اضافی مثل آسمان یا دیوار ساده و یا شاخ و برگ درختان استفاده کنید. این پس زمینه ها باعث می شوند که سوژه کاملاً در عکس جلوه کند.
اما مثل بسیاری از قوانین دیگر در بعضی موارد رعایت نکردن آن ها بهتر است. به ویژه در زمانی که می خواهید در فضای باز عکس بگیرید و محیط اطراف به اندازه خود سوژه مهم است.
ترکیب بندی و کادر بندی
سعی کنید قانون یک سوم را در قرار دادن صورت ( در مورد پرتره های نیمه و یا کامل) یا چشم ها ( در عکس هایی که در آن فقط کلوزآپ صورت و یا تصویر سر همراه با شانه ها گرفته می شود) اعمال کنید. این نوع قراردادن، از حالتی که سوژه در مرکز تصویر قرار می گیرد جذابیت و اثر بیشتری دارد.
در هنگام گرفتن عکس تمام قد، بایستی در مورد کادر بندی آن خوب فکر کنید. با یک نگاه ساده متوجه می شوید که بایستی از بریدن هر قسمت از پرتره خودداری کنید در نتیجه این موضوع باعث می شود که زانو ها و آرنج ها خیلی به لبه های کادر عکس نزدیک شوند.
چگونه نور عکس طبیعی تر به نظر برسد
مهم است بدانید که نگاه کردن مستقیم به نور زیاد باعث می شود که مدل شما لوچ به نظر برسد و نتیجه در عکس جالب نخواهد بود. این نکات را برای استفاده بهتر از نور به کار بگیرید:
۱
یک مکان سایه دار بیابید
یک راه حل ساده این است که مدلتان را در یک مکان سایه دار جای دهید. فراموش نکنید که تنظیمات تراز سفیدی (WB) را بایستی در این شرایط بررسی کنید. اگر پس زمینه تصویر هنوز در نور زیاد قرار دارد باعث می شود که پوست سوژه آبی تر به نظر برسد، چون دوربین در تنظیمات تراز سفیدی به جای سایه، تراز سفیدی روز را انتخاب می کند.
۲
منتظر آسمان نیمه ابری بمانید
اگر محل سایه دار وجود نداشت و آسمان کمی ابری بود می توانید منتظر بمانید تا خورشید در پشت ابر قرار بگیرد در این صورت یک ملایم کننده طبیعی نور (در اینجا ابر ها مثل یک سافت باکس بزرگ عمل می کنند) دارید.
در شرایط ناپایدار بایستی سریع تر عمل کنید و همینطور بررسی کنید تا نوردهی عکس مناسب باشد.
بیشتر از روشنایی و یا تاریکی پس زمینه، باید از تنظیم نوردهی مناسب مدل مطمئن شوید.
۳
نور را پخش کنید
اگر ابر برای ملایم کردن نورهای تند و خشن وجود نداشت، می توانید با به کار گرفتن یک پخش کننده نور (diffuser) بین مدل و خورشید اثر دلخواه تان را ایجاد کنید. پخش کننده نوری که به کار می برید می تواند یک پارچه سفید مات و یا یک وسیله که فقط برای این منظور ساخته شده است باشد.
کاربرد این روش برای عکاسی پرتره سر و شانه ها بسیار مناسب است، ولی برای عکس های پرتره نیمه یا تمام قد پیدا کردن وسیله پخش کننده با طول مناسب تقریباً غیر ممکن به نظر می رسد.
حتی برای گرفتن عکس های پرتره سر و شانه ها داشتن یک همکار علاقمند برای نگه داشتن وسیله پخش نور لازم است.
۴
عکاسی به سمت نور
برای داشتن یک عکس کاملاً متفاوت، مدلتان را پشت به نور خورشید قرار دهید و به سمت روشنایی عکس بگیرید. شما نباید نوردهی را کاهش دهید (under-exposure)، چراکه پس زمینه روشن نورسنج دوربین را گول می زند. جبران نوردهی را یک تا دو پله افزایش دهید.
۵
رفلکتور ها
اگر در بعضی قسمت های صورت مدل سایه ایجاد شد و یا به طور ساده اندکی تاریک به نظر رسید، یک راه ساده به کار بردن یک رفلکتور برای افزایش نور می باشد. شما می توانید از سطوح طلایی، نقره ای و یا سفید که هر یک نور را طور خاصی منعکس کرده و اثرات متفاوتی دارند استفاده نمایید.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد رنگ های مختلف رفلکتور ها به این اینفوگرافیک مراجعه نمایید.
( عکس بدون رفلکتور)
در میان سه نوع رفلکتور، نوع سفید آن لطیف ترین و ملایم ترین نتیجه را دارد. طلایی شبیه به نوع نقره ای است اما اثر گرم تری در عکس ایجاد می کند که برای پرتره ها بسیار مطلوب تر است.
(عکس با رفلکتور سفید)
( عکس با رفلکتور نقره ای)
رفلکتور خود را در جهت مخالف منبع نور قرار دهید با این کار قسمت های تاریک مدلتان را روشن و سایه های زشت تصویر را محو می کنید، در این صورت نتیجه کار بسیار عالی و حرفه ای خواهد بود.
مهارت یافتن در تنظیم عمق میدان در پرتره های خارج از ساختمان
مقداری از عکس که از جلو تا انتها شارپ و واضح است، حس و حال عکس را رقم می زند. استفاده از عمق میدانی (DOF) کم عمق، که فقط بخش کوچکی از پرتره در فوکوس است، حواس بیننده را روی قسمت های شارپ عکس (سوژه اصلی) متمرکز می کند. اگر عمدا مقدار بیشتری از صحنه را واضح و شارپ نگه داریم، حس و حال محیط اطراف سوژه را بیشتر به تصویر خواهیم کشید. پس انتخاب با شماست، پس زمینه مات و سوژه در مرکز توجه یا صحنه کمی شارپ تر و نشان دادن کمی از محیطی که سوژه در آن قرار دارد به بیننده.
از آن جایی که سه عامل برای تنظیم عمق میدان در عکس ها وجود دارد ( دریچه دیافراگم، فاصله کانونی و فاصله شما از سوژه ) برای حصول نتیجه دلخواه باید تمرین و تکرار کرد. در زیر اثرات این عوامل کلیدی بر روی عکس ها را توضیح می دهیم:
دریچه دیافراگم
یکی از ساده ترین روش های کنترل عمق میدان تغییر دریچه دیافراگم مورد استفاده می باشد. برای داشتن عمق میدان کم، بایستی یک دریچه دیافراگم باز تر (عدد f کوچک) مثلاً f/2.8 یا f/4 را انتخاب کنید. برای اینکه قسمت های بیشتری از تصویر در فوکوس باشند باید دریچه دیافراگم بسته تر باشد (عدد f بزرگ) مثل f/11 یا f/10.
لنز های پرایم (ثابت) با امکان داشتن دریچه دیافراگم وسیع، عمق میدان کم ژرفایی را فراهم می کنند که این ویژگی باعث شده این لنز ها برای گرفتن عکس های پرتره بسیار ایده آل باشند.
فاصله ی کانونی
اگر بقیه تنظیمات ثابت باقی بمانند، لنز هایی با فاصله ی کانونی طولانی تر، پس زمینه را بیشتر از لنزهایی با فاصله ی کانونی کوتاه تر تار می کنند. سعی کنید فاصله کانونی را چیزی بین ۵۰mm-70mm انتخاب کنید، در این صورت پس زمینه خارج از فوکوس قرار می گیرد.
عکاسی با فاصله زیاد از سوژه
آخرین مورد تاثیر گذار در عمق میدان، فاصله از سوژه مورد عکاسی می باشد. هر چه فاصله سوژه عکاسی از شما بیشتر باشد قسمت های بیشتری از تصویر از سمت جلو به عقب در فوکوس قرار خواهند گرفت، در حالی که هر چه به سوژه نزدیک تر باشید قسمت های کمتری از عکس شارپ و در فوکوس خواهند بود.
( استفاده از لنز ۸۵mm و یک دریچه دیافراگم با عدد f/2 یک عمق میدان کم را ایجاد کرده است )
بنابراین هر چه به سوژه نزدیک تر باشید ایجاد عمق میدان کم راحت تر است. فاصله شما از سوژه توسط فاصله کانونی لنزی که استفاده می کنید تعیین خواهد شد و دیگر این که چه مقدار از سوژه را می خواهید در عکس قرار دهید.
( با همان تنظیمات دریچه ی دیافراگم و لنزهای قبلی ، به سادگی با نزدیک تر شدن به سوژه عمق میدان کمتر شده است )
نمایش اثرات عمق میدان کم در عکس پرتره کلوزآپ یا سر و شانه ها بسیار راحت تر از زمانی است که می خواهید عکس تمام قد بگیرید.
به یاد داشته باشید که با لنزهایی با فاصله کانونی طولانی تر نیز به سادگی می توان یک عمق میدان کم ایجاد کرد ولی نزدیک شدن بیش از اندازه به سوژه باعث ایجاد اثرات نامطلوب در عکس می شود.
برای اینکه تاثیر این سه عامل بر عمق میدان را بهتر متوجه شوید به مطلب « آموزش تصویری راههای تاثیر گذاشتن بر عمق میدان مراجعه نمایید.
بهترین مدهای فوکوس برای عکس های پرتره در محیط های باز خارج از استودیو
در تمامی عکس های پرتره، در نهایت یکی از چشم ها حتماً شارپ تر به نظر می رسد، و زمانی که عمق میدان کمی را به کار می برید فوکوس دقیق در این ناحیه بسیار مهم است.
تا زمانی که سوژه ثابت است، می توانید از مد های فوکوس اتوماتیک و یا دستی استفاده نمایید. مد اتوفوکوس مورد نظر تان که ممکن است مدone-shot یا مد تکی (single) باشد را انتخاب کنید، همچنین برای قفل کردن بر روی تنظیمات لازم کافی است شاتر دوربین را تا نیمه فشار دهید و اجازه دهید دوربین بر روی چشم ها فوکوس کند.
برای سوژه های در حال حرکت، بایستی دوربین را روی مد اتوفوکوس متوالی (servo یا continuous autofocus) ست کنید. سپس دنبال کردن سوژه توسط دوربین بسیار راحت خواهد بود، اما اگر اتوفوکوس متوالی با یک عمق میدان کم همراه شود بدست آوردن فوکوس شارپ بر روی جسم در حال حرکت بسیار مشکل خواهد بود.
برای داشتن بهترین نتایج، نقطه فوکوس را خودتان انتخاب کنید، بنابراین این نقطه بستگی به این خواهد داشت که چشم های سوژه در کدام نقطه از کادر عکس قرار بگیرد. این روش کار سریع تر از زمانی است که نقطه فوکوس مرکزی را برای فوکوس به کار می برید، فوکوس می کنید، سپس کادربندی را تغییر می دهید و عکس می گیرید.
بهترین لنزها برای عکاسی پرتره در بیرون از ساختمان
ایده تاثیر گذاری لنز ها بر روی پرسپکتیو از این جا ناشی می شود: اگر شما بخواهید اندازه یک سوژه در عکس ثابت بماند بایستی برای لنزهای با فاصله کانونی بلند تر در مقایسه با لنز های با فاصله کانونی کوتاه تر، مسافت دور تری نسبت به سوژه داشته باشید.
بنابراین اگر از فاصله دور با لنز های بلند عکس بگیرید سوژه به پس زمینه تصویر نزدیک تر از زمانی به نظر خواهد رسید که با لنز های با فاصله کانونی کوتاه تر و از مسافت نزدیک تر عکس می گیرید.
لنز های کلاسیک
لنز های کلاسیک در عکاسی پرتره نوعی از عکاسی با لنز های تله فوتو کوتاه می باشند. فاصله کانونی این لنز ها روی دوربین APS-C در حدود ۴۰mm-70mm و برای دوربین های فول فریم در حدود ۶۰mm-105mm می باشد.
این لنز ها برای عکاسی پرتره سر و شانه ها در صورتی که فاصله مناسب و معقول باشد، فوق العاده هستند.
مزایا
* عکاسی از فاصله دور به این معنی است که باید منظره ای مناسب در عکس هایتان قرار دهید.
* فاصله کانونی ثابت این لنز ها باعث می شود که شما یک دریچه دیافراگم وسیع داشته باشید، و این ویژگی برای داشتن عمق میدان کم بسیار مناسب است.
معایب
* چون این لنز ها کلاسیک هستند، داشتن خلاقیت در عکس گرفتن امکان پذیر نیست چون همیشه مجبور هستید فاصله مشخصی از سوژه مورد نظرتان داشته باشید و از چشم انداز های مشابه عکس بگیرید.
استفاده از لنز های تله فوتو برای عکاسی پرتره در بیرون از ساختمان
عکاسی از یک سوژه در فاصله خیلی دور با لنز های دارای فاصله کانونی زیاد می تواند نتایج بسیار برجسته ای داشته باشد.
این کار باعث می شود که پس زمینه ی تصویر ( و هر مورد موجود در پیش زمینه ی تصویر ) به سوژه بسیار نزدیک تر به نظر برسد، و اثر محصور شدن در فضای بسته در عکس به وجود بیاید.
زمانی که عکس پرتره ی سر و شانه ها یا تصویر کلوزآپ می گیرید انجام دادن و تنظیم عکس بسیار راحت است اما گرفتن عکس تمام قد نیازمند فضای زیادی است. بنابراین قبل از عکاسی در مورد مکان مناسب آن خوب فکر کنید.
مزایا
* نمایش اثر عمق میدان کم در این حالت بسیار آسان خواهد بود.
* عکاسی از فاصله دور باعث می شود که پس زمینه و پیش زمینه مدل بسیار نزدیک به سوژه به نظر برسند.
معایب
* با داشتن مسافت خیلی دور، دیگر امکان مکالمه با مدل برای انجام تنظیمات مناسب در عکس وجود ندارد.
* برای گرفتن عکس چیزی عریض تر از پرتره سر نیازمند داشتن فضای بزرگی هستید.
استفاده از لنزهای واید برای گرفتن عکس های پرتره در بیرون ساختمان
اغلب در هنگام گرفتن عکس های پرتره از لنزهای با فاصله ی کانونی ۱۸مم بر روی دوربین های با سنسور APS-C ( یا لنز۲۸mm بر روی دوربین فول فریم ) چشم پوشی می کنیم.
ولی اگر پس زمینه را نیز به عنوان بخشی از عکس در نظر بگیرید و یا به علت محدودیت فضا امکان گرفتن عکس تمام قد وجود نداشته باشد، این لنزها فوق العاده خواهند بود.
مراقب ناهماهنگی در عکس، زمانی که بیش از حد به سوژه نزدیک شده اید باشید، چون پاها و بازوها بسیار طولانی تر از باقی اعضای بدن به نظر خواهند رسید.
اگر از لنز های با فاصله کانونی کم استفاده می کنید بایستی از یک مدل فهمیده و سر حال کمک بگیرید چون در این حالت مجبور هستید بیش از حد به سوژه خود نزدیک شوید به همین دلیل امکان ایجاد تصاویر نا همگون وجود دارد.
مزایا
* با به کار بردن لنزهای واید، در مقایسه با لنزهای بلند، امکان داشتن قسمت های بیشتری از پس زمینه در کادر وجود دارد.
* با استفاده از این لنزها می توانید بدون داشتن فاصله زیاد از سوژه، عکس های تمام قد بگیرید.
معایب
* اگر خیلی به مدل نزدیک شوید (مثل زمانی که می خواهید عکس پرتره سر و شانه ها را بگیرید ) تصویر مناسبی از سوژه نخواهید داشت.
* گرفتن عمق میدان کم با لنزهای با فاصله ی کانونی کم بسیار دشوار است.
منبع
برگرفته از: Digital camera world
چگونه عکس های پرتره ای با نورپردازی از پشت رویایی بگیریم